بگیر از من این هردو فرمانده را
"دل عاشق" و "عقل درمانده" را
اگر عشق با ماست ؛ این عقل چیست؟
بکُش! هم پدر هم پدر خوانده را
تو کاری کن ای مرگ ! اکنون که خلق
نخواهند مهمان ناخوانده را
در آغوش خود "بار دیگر" بگیر
من این موج از هر طرف رانده را
شب عاشقی رفت و گم کرده ام
در شیشه ی عطر وامانده را ...
فاضل نظری
کبریای توبه را بشکن پشیمانی بس است،
از جواهر خانه ی خالی نگهبانی بس است!
ترس جای عشق جولان داد و شک جای یقین،
آبرو داری کن ای زاهد،مسلمانی بس است!!
خلق دل سنگ اند و من آئینه با خود می برم،
بشکنیدم دوستان، دشنام پنهانی بس است!!
یوسف از تعـبیر خواب مصریان دل سـرد شد،
هفتصد سال است می بارد، فراوانی بس است!
نسل پشت نسل تنها امتحان پس می دهیم،
دیگر انسانی نخواهد بود قربانی بس است!
بـر سر خوان تـو تنها کفر نعمت می کنیم،
سفره ات را جمع کن ای عشق،مهمانی بس است!!
فاضل نظری
برای شادی روحم… کمی غــزل، لطفاً
دلم پر از غم و درد است… راهِ حل لطفاً
همیشه کام مـــــرا تلخ می کند دنیـا…
به قدرِ تلخیِ دنیــــای تان… عسل لطفاً
مرا به حالِ خودم ول کنیـــــد آدم هـا…
فقـــــط برای دمی… گریـــــه لااقـل ،لطفاً
کسی میان شما عشق را نمــــی فهمد…
ادا…دروغ… بس است این همــه دغل لطفاً
کجاست کوه کنـــــی تا نشان دهد اصلاً…
به حرف نیست که عاشق شدن… عمل لطفاً
به زور آمـــــده بودم… به اختیـار مــــرا…
ببر به آخرِ دنیـــــا… از ایـن محــــل لطفاً
نمانده راهِ زیادی… کنــــار قبرستـــــان
پیاده میشوم اینجا همیـن بغل لطفاً
میگویند گاهی تنها یک دعای از ته دل کافیست تا همه چیز عوض شود.
نمیدانم چه میخواهی
از او خواهم برای تو
هرآنچه در دلت خواهی
باید یکی را در زندگی داشت.
حتما که نباید عشق یا معشوقت باشد
میتواند یک دوست یا یک رفیقِ خیلی صمیمی باشد.
که حالت کنارش خوبه خوب باشد.
که شریکِ غم و شادی هایَت باشد.
که تـفریح و شوخی و خنده هایت
کنار او باشد …
که روز هایت چه خوب و چه بد کنار او بگذرد
باید “یکی” را در زندگی داشت.
یکی از جنسِ رفیقی بی ریا.
یکی درست مثلِ “تــو”
امشب یلداست. شبی که پاییز، درهر ثانیه از تو رد می شود و می گذرد.
برگ های رقصان پاییز از دور نظاره گر چشمانت هستند و آرام می نگرند تا ببینند چگونه برایشان دست تکان می دهی.
خیلی تلاش نکن.
پلک پاییز سنگین شده و دارد در خواب زمستانی فرو میرود.
می بینی، تنها همین چند دقیقه ناقابل می تواند از یک شب عادی و همیشگی تو، یلدا بسازد؛یادمان باشد با آمدن زمستان، مشعل باهم بودن را روشن بگذاریم تا سردی فاصله ها به خانه ها راه نیابد.
یلداست.
شبی که پاییز، درهر ثانیه از تو رد می شود و می گذرد.
می دانی که تا نوروز تنها نود روز باقی است و تو در فصل سپید سرما، دلگرم آینده ای هستی که بهاران است.
با اشعار گرم حافظ، خود را برای زمستان سرد بیمه می کنی؛ زیرا که هیچ زمستانی ماندنی نیست؛ حتی اگر همه شب هایش یلدا باشد.
در این با هم بودن یلدایی، حافظ از عشق، غزل می سراید وما در جمع هم از همه فصل های خداوندی لذت می بریم و شکر می گوییم.
همین باهم بودن هاست که یلدا را نیک نام کرده و در تاریخ ماندگار است.
بیچاره پاییز...
دستش نمک ندارد...
این همه باران به آدم ها میبخشد،اما همین آدم ها تهمت ناروای خزان را به او میزنند.
خودمانیم...
تقصیر خودش است؛
بلد نیست مثل "بهار"خودگیر باشد
تا شب عیدی زیر لفظی بگیرد و با هزار ناز و کرشمه
سال تحویلی را هدیه دهد...
سیاست"تابستان"را هم ندارد
که در ظاهر با آدم ها گرم و صمیمی باشد
ولی از پشت خنجری سوزناک بزند
بیچاره....
بخت و اقبال "زمستان" هم نصیبش نشد
که با اینهمه سردی و بی تفاوتی اش این همه خواهان داشته باشد !
او"پاییز"است
رو راست و بخشنده...
ساده دل
فکر میکند اگر تمام داشته هایش را زیر پای آدم ها بریزد،
روزی
جایی
لحظه ای
از خوبی هایش یاد میکنند
خبر ندارد آدم ها رو راست بودن و بخشنده بودنش را به پای محبتش نمیگذارند...
یکی به این پاییز بگوید
آدم ها یادشان میرود که رسم عاشقی را یادشان داده ای...
دست در دست معشوقه ای دیگر پا بر روی برگ هایت میگذارند و میگذرند...
تنها یادگاری که برایت میماند
"صدای خش خش برگ های تو بعد از رفتن انهاست"...!!
از میان همه شغل های جهان ...
عاشقی را برگزیدم ...
که شغلی تمام وقت است ...
کارفرمایی به جز خداوند ندارم ...
و‌همکارم با درخت که می روید ...
و با خورشید که می تابد ...
و با زمین که می گردد....
همه روزها، روز عشق است ...
و نه پنج شنبه ها تعطیلم ...
و نه جمعه ها....
شغلم حقوق ثابتی ندارد...
بیمه و بازنشستگی هم؛...
اما تا بخواهی مزایا دارد....
و چه مزیتی از آن بالاتر ...
که کارمند کوچکی باشی ...
در سازمانی که خدا اداره اش می کند....
عرفان نظر آهاری
خار خندید و به گل گفت سلام
و جوابی نشنید
خار رنجید ولی هیچ نگفت
ساعتی چند گذشت
گل چه زیبا شده بود
دست بی رحمی نزدیک امد
گل سراسیمه ز وحشت
افسرد
لیک ان خار در ان دست خزید
و گل از مرگ رهید
صبح فردا که رسید
خار با شبنمی از خواب پرید
گل صمیمانه به او گفت سلام
گل اگر خار نداشت
دل اگر بی غم بود
اگر از بهر کبوتر قفسی تنگ نبود
زندگی عشق اسارت قهر و اشتی
همه بی معنا بود
من همیشه خوشحالم، می دانید چرا؟
برای اینکه از هیچکس برای چیزی انتظاری ندارم،
انتظارات همیشه صدمه زننده هستند ..زندگی کوتاه است ..پس به زندگی ات عشق بورز ..
خوشحال باش .. و لبخند بزن .. فقط برای خودت زندگی کن و ..
قبل از اینکه صحبت کنی » گوش کن
قبل از اینکه بنویسی » فکر کن
قبل از اینکه خرج کنی » درآمد داشته باش
قبل از اینکه دعا کنی » ببخش
قبل از اینکه صدمه بزنی » احساس کن
قبل از تنفر » عشق بورز
زندگی این است … احساسش کن، زندگی کن و لذت ببر..
