یک سطر خیال

گاهی وقتا...

باید از خودت خاطره ی بد بسازی

برای کسی که بهترین لحظه ها رو باهاش داشتی تا رفتنت براش راحت تر باشه

گاهی وقتا با اینکه با همه ی وجودت برای حال خوبت به کسی مدیونی ولی نباید ازش تشکر کنی

گاهی باید بد باشی برای کسی که برات بهترین بود

بعضی وقتا ...

درست وقتی که داری به زندگی ایمان پیدا میکنی باید همه چیز رو کنار بزاری

همیشه همه چیز درست پیش نمیره...

گاهی ی آدمایی وارد زندگیمون میشن که بعد ی مدت متوجه میشیم که برامون با خانواده فرقی ندارن و افسوس میخوری که بدون نسبت خونی نمیتونی کنارشون باشی

ی آدمایی هستن که بودن باهاشون اشتباهه...

بعضی وقتا هست که قلبت میخواد کنارش باشی ولی عقلت میدونه که خواستش اشتباهه و این میشه سخت ترین جدال عمرت

گاهی باید خودت دل کندن رو براش آسون تر کنی

واقعا چرا نمیشه نگاهمونو به بعضی چیزا عوض کنیم؟

بعضی از رسومات دارن محبت رو ازمون میگیرن اما حواسمون نیست...

یکم بیشتر مراقب قلبای همدیگه باشیم...

مراقب باشیم توی زندگی همدیگه اشتباهی نباشیم...

به دوتا دل شکسته نمیشه منطق یاد داد...

(Silver storm)

در مدتی که در این دنیا هستید به

 معنای واقعی کلمه زندگی کنید.

 "زندگی کنید"

هر چیزی را تجربه کنید.

مراقب خودتان و دوستانتان باشید.

خوش بگذرانید، دیوانگی کنید، عجیب باشید.

بیرون از خانه بروید، تلاش کنید وشکست بخورید.

چون به هر حال این اتفاق می افتد

 پس بهتر است از آن لذت ببرید.

موقعیت یادگیری از شکست هایتان را از دستت ندهید.

دلیل مشکل را پیدا کنید واز بین ببریدش.

سعی نکنید کامل باشید!!! اصلا ، اصلا !

فقط سعی کنید یک نمونه عالی باشید از انسانیت.

یک انسانِ خوشبخت..

میگویند گاهی تنها یک دعای از ته دل کافیست تا همه چیز عوض شود.

نمیدانم چه میخواهی

از او خواهم برای تو

هرآنچه در دلت خواهی

باید یکی را در زندگی داشت.

حتما که نباید عشق یا معشوقت باشد

میتواند یک دوست یا یک رفیقِ خیلی صمیمی باشد‌.

که حالت کنارش خوبه خوب باشد.

که شریکِ غم و شادی هایَت باشد.

که تـفریح و شوخی و خنده هایت

کنار او باشد …

که روز هایت چه خوب و چه بد کنار او بگذرد

باید “یکی” را در زندگی داشت.

یکی از جنسِ رفیقی بی ریا.

یکی درست مثلِ “تــو”

خار خندید و به گل گفت سلام

و جوابی نشنید

خار رنجید ولی هیچ نگفت

ساعتی چند گذشت

گل چه زیبا شده بود

دست بی رحمی نزدیک امد

گل سراسیمه ز وحشت

افسرد

لیک ان خار در ان دست خزید

و گل از مرگ رهید

صبح فردا که رسید

خار با شبنمی از خواب پرید

گل صمیمانه به او گفت سلام

گل اگر خار نداشت

دل اگر بی غم بود

اگر از بهر کبوتر قفسی تنگ نبود

زندگی عشق اسارت قهر و اشتی

همه بی معنا بود

از یه جایی به بعد توی زندگی همه آدم ها،
دوستی ها رنگ خودش رو از دست میده
وتنهایی پررنگ ترین نقطه ی روز ها میشه.
یادش بخیر هاست که از زبون نمیوفته و
وای از رفیق که…
از یه جایی به بعد حس می کنی کسی که
همیشه هوای تورو داشت ،
کسی که اجابت نکرد و نکرد
تا بهت ثابت کنه خواسته ات غلطه،
کسی که بود و خیلی جاها فراموشش کردی
کنارت ایستاده و هنوز مشتاقِ که دستت رو بگیره.
سرت رو بالا بگیر و با نگاهت با خدا سلفی بگیر.

من همیشه خوشحالم، می دانید چرا؟

برای اینکه از هیچکس برای چیزی انتظاری ندارم،

انتظارات همیشه صدمه زننده هستند ..زندگی کوتاه است ..پس به زندگی ات عشق بورز ..

خوشحال باش .. و لبخند بزن .. فقط برای خودت زندگی کن و ..

قبل از اینکه صحبت کنی » گوش کن

قبل از اینکه بنویسی » فکر کن

قبل از اینکه خرج کنی » درآمد داشته باش

قبل از اینکه دعا کنی » ببخش

قبل از اینکه صدمه بزنی » احساس کن

قبل از تنفر » عشق بورز

زندگی این است … احساسش کن، زندگی کن و لذت ببر..

هیچوقت در زندگی تان به خاطر احساس ترس عقب ننشینید. 

همه ما بارها این جمله را شنیده ایم که «بدترین اتفاقی که ممکن است بیفتد چیست؟ مثلاً اینکه بمیرید؟ 

اما مرگ بدترین اتفاقی نیست که ممکن است برایتان رخ دهد…»

بدترین اتفاق در زندگی این است که اجازه دهید در عین زنده بودن، 

از درون بمیرید…

سهراب...

اگر می گفتی تا شقایق هست،حسرتی باید خورد

جمله زیبا تر میشد

تو ببخشم سهراب که در شعرت ،نکته ای آوردم

انتقادی کردم

بخدا دلگیرم

از تمام دنیا

از خیال و رویا

بخدا دلگیرم

بخدا من سیرم

نوجوانی پیرم

زندگی رویا نیست

زندگی پردرد است

زندگی نامرد است

زندگی نامرد است!!

دریا میخواندش به رهایی

بغض میشکند در چشمانش

رها میشود در اسارت

گوی بلوری چه ساده خالی میکند تنهاییش را

مینگرد...

در پس پرده ی گرد

آسمان دریاییست

دریایش خالیست

موج هایش...

بیتاب طپش در اعماق

زندگی واژه به واژه دریاست

موج میخواند غزل از شیدایی

صخره گوید که :«عجب دنیایی»

سنگ دلرحم شد از زخم اسیر

بانگ زد:«های تو هم از مایی»

غرش بحر برای نوریست

که ز او جا مانده

مانده در فاصله ی پنجره ها

و اسیری که در آن شیشه سکوتی دارد...

این طرف بغض کند دریایش

صخره ها بیمارند...

                                                                               و کسی کم شده است از دریا...

silver storm

جسم باران خورده ام تاب فریاد آسمان را ندارد

میزند تازیانه بر واژه واژه ی سکوتم

ملامتم میکند...

احساست کو...!؟

فریاد نشسته بر بغضم نفس میخواهد

روح مرگ طلب میکند،جسم زندگی...

می اندیشم...

یافتم...!!!

زندگی کنم در مردگی...

زمین میخواندم

زانوانم تشنه اند

قطره قطره سیراب میشوند از رنگ سرخ انگشتانم

روح،افسارگسیخته...

خون ندارد فریادم

انگشتانم را خون زده ام

چشم هایم هزیان میگویند

و باران آواز میخواند در چشمانم

گوش هایم کر میشوند از سکوت شهر...

آسمان زندگی میبارد

جسم،تشنه ی مرگ

دست هایم میرقصند

و مرگ آواز میخواند...

زندگی چکه چکه میبارد از سکوتم

احساست کو...!؟

قاتلش...

منم!!!

(silver storm)